ปวดไหล่โฮ่ๆ

วันนี้ขลุกอยู่แต่ในหอทั้งวัน นอกจากตอนไปกินข้าวเนี่ยแหละ
จริงๆ ไอเอ้มันก็จะชวนไปถ่ายรูป(อีกแระ-“-) แล้วก็ไปฟิว
แต่พออาบน้ำเสร็จ แล้วจู่ๆ ก็ปวดหัว สงสัยเพราะเมื่อวานที่ตากฝน
แต่ก็เอาเต๊อะ เลยขอผ่าน ก็สำเร็จไปด้วยดี

วันนี้ได้ดูเจ้าชายกาแฟอีกแล้ว มันเหมือนจะสนุกนะ แต่ก็งั้นๆ แฮะ
แต่วันพรุ่งนี้สิน่าจะสนุก เพราะเห็นนางเอกกลับมาเป็นหญิงอีกครั้ง
อะฮ่าๆ ก็จะรีบนอนแล้วตื่นมาดู ไม่เอาแบบเมื่อคืนแน่
กะจะดูเผื่อแม่ด้วย เพราะแม่ต้องไปเรียนคอม อิอิ จะดูเผื่อนะค๊าา

วันนี้เปิดไปเจอโครงการประกวดอนิเมชั่น
แบบว่าแค่เห็นรายการก็สนใจแล้วล่ะค่ะ
เพราะคิดโปรเจคนึงไว้กับเืพื่อนตั้งแต่แรกแล้วว่าจะลองจับ 2D กัน
พอเจอโครงการนี้เลยส่งให้ตูน ตูนก็สนใจค่ะ
เหลือแต่เมย์ถ้าเมย์ตกลงก็จะลองร่วมเป็นร่วมตายดู
แค่คิดก็น่าสนุกแล้วล่ะค่ะ แต่ปัญหาคือหัวข้อที่เค้าให้มา
ค่อนข้างคิดลำบากนะ แต่ 3 นาทีน่าจะเอาไหว
แต่จะมาอนิเมทนี่ทำยังไงฟระ after effect ลองจับมาสองสามวัน
งง มันดูคล้ายพรีเมียร์มาก เลยแยกแทบไม่ถูกเลย
แถมกดไปกดมาเหมือนจะค้างๆ อีก บัคหรอไงเนี่ย เริ่มปวดหมอง
เลยพักมาคิดเรื่องราวก่อนดีกว่า เอาเป็นว่าสุ้ตายเด้อ

สรุปตอนเย็นๆ ก็เลยนั่งเล่นซิมแก้ความอยากตัวเอง
เพราะหลายวันก่อนคิดแบบบ้านใหม่ออก แต่ไม่ได้สร้าง
มันก็เลยอดทนมานาน วันนี้ต้องเล่นให้ได้อะไรแบบนั้น
อิมเมจบ้านที่วางไว้นี้ อยากให้เป็นบ้านจริงๆ เลยนะเนี่ย ฮ่าๆ
ต้องปลูกต้นไม้ร่มรื่นไว้รอบบ้าน มีสวนหย่อมเล็กๆ อะไรแบบนี้
คราวนี้ก็เลยเลือกประมาณเอิร์ทโทน และพยายามใส่ต้นไม้
ไปให้เยอะๆ เท่าที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ดูแล้วก็รู้สึกสบายตาดีค่ะ

พอเล่นไปได้ซักพักก็รู้สึกว่ามืดแล้ว แต่พอมองนาฬิกาอีกทีเนี่ยสิ
เอ้ย สามทุ่มครึ่งแล้ว เดี๋ยวร้านการ์ตูนจะปิดซะก่อน เลยต้องรีบ
บึ่งตะบีงห้อปั่นจักรยานไปที่ร้านอย่างรวดเร็ว ดีที่ทันนะเนี่ย
แต่ก็ปั่นเร็วมากฮ่าๆ ยามคงงงไปเรยว่าสาวนี้จะรีบไปไหน

ขากลับก็เลยโทรเรียกวีมาซื้อหมูปิ้งกินกัน ตอบแทนที่เมื่อวานมันเลี้ยง
ก็เลยมานั่งกินกันที่ใต้หอ แล้วก็เจ้าหมาน้อยขนสีดำสนิททั้งตัว
จริงๆ ฉันตั้งชื่อให้มันว่า โอเลี้ยง ค่ะ มันน่ารักมากๆ
เป็นหมาที่เชื่องกับคน ก็เลยอดไม่ได้ให้หมูปิ้งมันกินด้วย
มันก็รู้หน้าที่นะ ส่งให้ทั้งไม้ไอเราก็จับไม้ มันก็ทำหน้าที่รูดหมูออก
เห็นแล้วน่าเอ็นดูจริงๆ แต่ถ้าถามว่าให้ลูบมันก็ไม่เอาหรอกค่ะ กลัวหมัด

กินเสร็จก็แยกย้ายกันไป ตอนจะขึ้นหอเห็นพวกพี่กรนั่งปรึกษากันใต้หอ
เรื่องทำรับน้องเนี่ยแหละ เห็นแล้วก็รู้สึกละอายนิดๆ แต่ทำไงได้
งานสโมไม่ค่อยเหมาะกับเราเท่าไหร่แฮะ มันเหมือนกับว่า
ทำโลกส่วนตัวของเราให้กลายเป็นโลกแห่งสโม ที่มีกันแค่คนในสโม
ฉันไม่ค่อยชอบแบบนั้นอ่ะค่ะ ถึงทำให้รู้จักคนเยอะก็จริง
แต่สุดท้ายแล้วฉันว่ามันก็มีกันแค่สโมเนี่ยแหละ
เพื่อนในคณะก็จะเหินห่าง ไม่เอาหรอกแบบนั้น เศร้าแย่เลย
ก็เลยเอาการ์ตูนลงมาคืนพี่กร ตอนเดินออกมาจากหอ
อ๊ะนั่น เห็นอีกแล้วค่ะ คนๆ นั้น (ที่เล่าให้ฟังเมื่อวาน)
เจอกันทุกวันจริงๆ ด้วย ฮ่าๆ วันนี้คนๆ นั้นเค้าใส่เสื้อสีเทาค่ะ
ตอนเดินสวนทางกันใกล้ๆ ฉันเห็นเหมือนเค้าก็ยิ้ม(ให้)ด้วยล่ะค่ะ
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือป่าวนะ แต่ฉันก็ยิ้มค่ะ เพราะมันขำที่เจอกันอีกแล้ว
ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกัน แปลกดีโลกเรา

ปล. รูปวันนี้ที่วาด
Tablet : Wacom Graphire4
Program : Corel Painter IX.5
Technic : Digital Watercolor (ชอบมากกว่าสีน้ำธรรมดาแฮะ)
คอมเม้น : รูปคราวนี้ก็รีบวาดค่ะ เพราะทั้งวันมัวแต่เล่นเกม 55+
แต่ก็ติดใจเทคนิคดิจิตอลสีน้ำที่สุดค่ะ เพราะมันดูซอฟต์ๆ ดี
แต่ก็ยังใช้ไม่เก่ง เลยมั่วๆ ไปก่อน แต่ก็จะพยายามฝึกค่ะ